Column predikant - juni 2024

Ter inleiding

In de zomertijd is het in de media komkommertijd. Dat geldt ook voor onze nieuwsbrief. Er zijn geen activiteiten in de maand juni en als redacteur ga je dan op zoek naar bladvulling. Dat is het half lege glas. Maar je kunt ook 'omdenken' en het positief benaderen: eindelijk is er ruimte voor inhoud en komen we even los van de waan van de dag. Bezinning is een wezenlijke bestaansreden van het vrijzinnig kerk-zijn. Daar is juist nu ruimte voor. Het glas is dus halfvol. Naast mijn laatst verstuurde 'groetje' daarom in deze nieuwsbrief ook een stuk dat geschreven werd door Margot Brouwer, een jonge astronoom die ook in de Houtruskerk wel lezingen heeft gegeven. Ze is zoals ze bij haar laatste bezoek zei bezig met een boek over Spinoza waarin ze haar kennis van de natuurwetenschappen met Spinoza's denken over God wil verbinden. Ze vertelt daar meer over in een verhaal dat op de landelijke website stond. Maar ik begin met mijn eigen column die aanhaakt bij de komende verkiezingen en de tijd van Pinksteren waarin we leven.

Als door een wonder

Er wordt in de media veel geklaagd over het gebrek aan belangstelling voor Europa. Soms vraag ik me af of dat niet ook aan de journalisten zelf ligt. Met name op televisie is er nauwelijks aandacht voor het onderwerp, terwijl we over een paar weken naar de stembus moeten. Op 6 juni kiezen we een nieuw Europees parlement, maar in ons land lijkt alles te worden versmald tot de landelijke formatie. De enige goede uitleg van de NOS over de verhoudingen in het Europese parlement was een video die ik vond op hun YouTube-kanaal. En als er al een Europese lijsttrekker aan tafel zit in een televisieprogramma dan vaak met de Nederlandse fractieleider samen. Ja, het Europese lijsttrekkersdebat werd niet eens uitgezonden door de NPO.

Over spiritualiteit wordt (ten onrechte) wel beweerd dat het navelstaren is, maar de politiek kan er ook wat van. We zijn wel heel erg naar binnen gekeerd tegenwoordig. Zowel individueel als collectief. Europa lijkt vooral een plek om te klagen. De wereld is bedreigend. We scharen ons veilig om het kampvuur. Tribaal denken regeert. Vanuit het Pinksterverhaal gezien is dat eigenlijk best vreemd. Want vertelt dat ons niet juist over een wereld waarin mensen met verschillende talen elkaar verstaan als door een wonder. Dat laatste is misschien ook wel nodig om dat werkelijkheid te laten worden. Maar onmogelijk is het niet. Dat staat vast. Voor mij is dat de kern van Pasen. Opstaan uit de dood lijkt onmogelijk, maar dat is het niet. Door de kracht van de Geest kan er meer dan we denken. Want onze geest is een spiegelbeeld van het allerhoogste, leert de allereerste pagina van de Bijbel. En de hindoes zeggen het de rabbijnen na. Atman is Brahman, de geest en de Geest grijpen in elkaar. Ja, dat is Pinksteren ten voeten uit.

Karl van Klaveren