Genderdiversiteit

Op 19 april maakte de vrijzinnige website ‘Liberaal Christendom’ de winnaars bekend van haar preekschrijfwedstrijd. Dit jaar was het thema genderdiversiteit. Hieronder de (bewerkte) tekst van een preek van een van de winnaars – over Psalm 139: 

“Ik neem u mee naar een gewone uitgaansavond in Nijmegen. Ik stapte een club binnen. De kleurrijke vlaggen buiten gaven een hint van de diversiteit binnen. Naief als ik was, had ik dat echter helemaal gemist. Om me heen zag ik een breed spectrum aan genderexpressies. Aan de bar raakte ik in gesprek met iemand naast me. Na wat oppervlakkige gesprekken werd mij een vraag gesteld die me verraste: ‘En hoe identificeer jij je?’ In plaats van een nieuw biertje vroeg ik de barman om een doekje. De slok bier die ik net nog in mijn mond had, lag over de toog. Met meer zorg dan strikt noodzakelijk dweilde ik de nattigheid op. Ik antwoordde: ‘Nou, uhm, vrouw... denk ik...’ ‘Denk je?’ herhaalde mijn gesprekspartner, gevolgd door een glimlach. Ik voelde me betrapt en hoewel de avond verder ging, bleef die ene vraag als een echo in mijn hoofd galmen. Het dwong me om na te denken over mijzelf. Hoe identificeer ik mezelf in een wereld die krampachtig lijkt vast te houden aan dualisme? Zwart of wit, goed of fout, man of vrouw. We proberen dat soort labels allesomvattend te maken, maar in hoeverre zijn ze dat nu werkelijk? Psalm 139 fluistert geheimen over onze oorsprong. Er wordt een beeld geschetst van een vormeloos begin, wat al in zijn geheel bij God bekend is. Wij als mensen gieten dit vormloze in onze eigen rigide structuren. Daarbij beperken we onszelf en onze medemens tot nauwe definities van wie we kunnen en mogen zijn. Deze vreemde clubavond opende mijn ogen voor de complexiteit, maar ook de schoonheid van gender-diversiteit. Het was een ervaring die me uitdaagde om mijn eigen vooroordelen te herzien. De confrontatie met verschillende genderexpressies bracht me ertoe om mijn dualistische kijk los te laten. Psalm 139, herinnerde me eraan dat God ons kent in heel onze eigenheid, los van alle labels. Hij ziet wat voor ons verborgen blijft. Hij ziet het als we als man liever vrouw hadden willen zijn, of als we ons in zijn geheel niet kunnen vinden in deze omschrijvingen. Hij roept ons op om lief te hebben zonder terughoudendheid en om ieder facet van ons wezen te omarmen, ongeacht onze vorm. (…) Daarom is het wezenlijk dat we in onze gemeenschappen ruimte creëren voor elke stem en elk perspectief, want juist die verscheidenheid maakt onze wereld zo kleurrijk en onze eenheid zo krachtig.” 

Annelotte de Bruijn  

Meer lezen? Klik op deze link.